آیینه
-------« به آیینه حسادت میکنم
به چشمهای آیینه
که هر روز تو را از هیزترین
پنجره مینگرد
و تو را که نمیدانی در دل آیینه چیست
که اینگونه درخشانست
سرزنش خواهم کرد
افسوس میخورم که چرا آیینهات نیستم
کوچک شاید در کیف دستیات بودم
بزرگ در پایین تخخواب رویایات
تا صبح تو که من را نمیدیدی
با تمام حس شهوت دیدنم
با تمام لذت در آغوش گرفتنت
با همه خیال و وهم
با همه مجازی بودنم
سخت درآغوش میگرفتمت
به حال آیینه غبطه میخورم
آن زمان که رنگ بر لبانت میگذاری
پیش آیینه
سایه میکشی بر آفتاب چشمهایت
و خط میکشی مرز بین بودن ونبودن را
من به حال آیینه افسوس میخورم
خوبی آیینه اینست که یکبار هم شده
تو را سخت در بغل گرفته است
وبوسیدن گونههایت را بدون هیچ بهانهای
از تو امتحان کرده است
و بوسیدنت را به قیمت تار شدن پذیرفته است
و تو ندانسته تن به هم آغوشی سرد با آیینه دادهای
لذت تو را نمیدانم ولی برای لذت آیینه بها خواهم داد
آیینه جنسیت ندارد – جنسیت آیینه را من وتو تعیین میکنیم
آن زمان که رویاها را ــ خاطرات را وشیرینیها وتلخیها را بازگو میکنیم
تو درخیالت آیینه مردی است
و من در خیالم آیینه مردیست مرده
و زنها را میدانم هیچ کدام خود را در آیینه ندیدهاند
همه مردها را دیدهاند و به انتهای زیبایی رسیدهاند
زبان آیینه زبان سادهگی ، زبان بیریایی و زبان بچگیست
عشق با هر زبانی در این جهان برای آیینه
زبان آیینه زبان مادریست »
ممنون ...
شبهای دلتنگی ، شبهای بیرنگی !
-------------------------------------------این شبها ، عزیز ! این شبهای سختِ دلتنگی ! شبهای فاصله ، شبهای بیرنگی ! شبهایی که خالی میشویم از کار و تلاش و خستگی و کشمکشهای روزانهمان ، شبهایی که برای دقایقی اینهمه فاصله را فراموش میکنیم ! و تهی میشویم از روزمرگی بیهم بودنمان ! تهی ؟! گفتم تهی ؟!! نه ، نه ، تهی نه ! سبک میشویم از روزمزگی بیهم بودنمان اما تهی نه ، تا زمانی که یکی نشویم ، مثل آنکه خودت گفتهای « یکی شدنی جدا ناپذیر » تهی نخواهیم شد ...
آری ، این شبهای شور و اشتیاق و التهاب و اشک و لبخندهامان ... عجیب شبهاییست عزیز ، مثل یک شیرینی تلخ ! مثل یک تلخیه شیرین ! مثل باهم نبودن اما بودنمان !!
این پچپچهای شبانه را دوست دارم ، التیامه زخمهای روزانهمان است و دوای این دردمشترک فاصله ... بیا عزیزش بداریم ... عزیز ...
