” من هستم ، من وجود دارم ، من اینجا هستم ، تنها من هستم که زندگیم را میسازم ، تنها من و نه هیچکس دیگر .
من باید با کمبودها ، خطاها ، گناهان و اشتباهات خود رو در رو قرارگیرم . از نبودن من هیچکس به اندازه من رنج نخواهد برد ، اما فردا روز دیگری است و من باید تصمیم بگیرم که رختخواب را ترک کرده ، دوباره زندگی کنم و اگر شکست بخورم ، نه تو را سرزنش میکنم ، نه زندگی را و نه خدا را . “
خوبن! به شرطی که بهشون معتقد باشی و عمل کنی.
با خوندن این نوشته خون گرمی در رگهام جریان پیدا کرد .
تو همیشه دلگرمی میدی ؛ هیچ وقت مایوس نمیکنی ؛ ممنون .
سلام دوست عزیز
باید اینطوری باشه ولی نمیشه یعنی آدم دست خودش نیست .
شاید خود بدانی،
که دیگران همیشه در اندیشه تواند.
که می توانی همیشه رنگین کمانهای پس از باران را ببینی،
که شگفتیهای وجودت را شاکر باشی،
و با فرا رسیدن فردا،
می توانی همه را باز از سر گیری.
سلام
خیلی خوشگله
عزیز!
ما را هم قصد
بر
بیداری ست...
اما...
سلام همیشه موفق باشی بازم بهت سر میزنم به منم سر بزن
حضورت همیشه سبز!
سلام
مهربونم
ya'se fasafi
ya...
امروز ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۴ هست . بازم اومدم وبلاگتو خوندم خیلی وقته که اونو بهنگام نکردی اما بازم روح سبزی توش جریان داره . همیشه سبز باشی